Σε ξένο τόπο ν’ αγαπήσω
πες μου
πώς, κλειστά παράθυρα μετρούν το χρόνο.
Στα πέτρινα πλακόστρωτα κατρακυλούν
οι σκέψεις της ημέρας.
Ανάμεσα στα κλαδιά του πάρκου ο κόσμος
-μου- αναριγά.
Κι ήταν πάντοτε το θέλω του ταξιδιώτη
μες στην τσέπη μου.
Παθιασμένο και αταίριαστο.
