Άπνοια (στη Χώρα των Θαυμάτων)

Μικρές καθημερινές αναμετρήσεις που έγιναν συνήθεια.
Χαμηλές πτήσεις με λαχτάρα για να προσγειωθούν, κάθε φορά, απότομα.
Ανάσες βαθιές, αναισθητικό.
Μακριά, περιπλανώμενοι θίασοι μοιράζουν πεφταστέρια.
Εδώ, κλειδωμένες κάμαρες αναμένουν το τίποτε.
Στο ντουλάπι ένα κιλό ζάχαρη που πικρίζει.
Δίπλα της τα "ίσως", καραμέλες με γεύση μέντας.
Μερικές φορές ασφυκτιώ από μέσα προς τα έξω.
Κι όμως, επιμένω ακόμη πως η Αλίκη έχει βρει τη Χώρα των Θαυμάτων.