Συμπαντικές ανακατωσούρες

Σαν πλανήτες δαχτυλιδοφορεμένοι πώς περιφερόμαστε όλοι στον κόσμο...
Δυο κυκλικές τροχιές τέμνονται καμιά φορά κι είναι τότε τόσο δέσμιες η μία της άλλης. Σκέψου τώρα χιλιάδες τροχιές να τέμνονται σε ένα σύμπλεγμα άθραυστο μα και ρευστό. Δεν είναι, λοιπόν, λογικό πως όλοι μας νιώθουμε πού και πού να πνιγόμαστε; Κι αν ύστερα κάποιος κυνηγήσει την ισορροπία, τότε τείνει να βρεθεί μπροστά σ' ένα σκοινί που κανείς δεν θέλει να τραβήξει.

Όλα είναι ανθρώπινες σκηνές μιας συμπαντικής ανακατωσούρας στην οποία όλοι βάζουμε το λιθαράκι μας. Τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας, κι όμως παλεύουμε για το "τόσο ίδιοι". Τόσο ίδιοι που κουράζει και ξεκουράζει συγχρόνως. Τόσο ίδιοι που η διαφορετικότητα αντηχεί σαν αντίλαλος σε όλα τα σκοτεινά λαγούμια που έσκαψε ποτέ η ανθρωπότητα.

Τόσο ίδιοι, σαν μηχανές που έμαθαν ξαφνικά να αισθάνονται.

Σε όνειρο

Κι όταν ανοίγεις αμυδρά τα μάτια

μπερδεμένος λίγο ακόμα στη σχοινένια γέφυρα του ονείρου

δοκιμάζεις αν είναι όλα στη θέση τους

κι αναρωτιέσαι πόσο έλειψες και γιατί...

Στιγμές που συνθέτουν το παράταιρο

Τον συνάντησα σε μια διασταύρωση γεμάτη φανάρια. Τα αυτοκίνητα είχαν κοκαλώσει ενώ στον αέρα πλανιόταν αφηνιασμένη η ιαχή κάθε κόρνας. Εκείνος ατάραχος στη μέση του δρόμου, αγνοώντας τις απειλητικές γροθιές που υψώνονταν τριγύρω του, να κοιτά προσηλωμένος την άσφαλτο. Στο δεξί του χέρι κρατούσε σφιχτά ένα άδειο ποτιστήρι ενώ μπροστά στα πόδια του το έδαφος φαινόταν βρεγμένο. Με αργές κινήσεις έβγαλε από την τσέπη του έναν σπόρο και με μεγάλη τρυφερότητα τον εναπόθεσε κάτω. Στάθηκε έτσι για λίγη ώρα με το ανυπόμονο βλέμμα ενός παιδιού που περιμένει τα Χριστούγεννα να μαλακώνει τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια του. Αν και οι παρευρισκόμενοι φαίνονταν εκτός εαυτού κανείς δεν τόλμησε να πλησιάσει. Ύστερα έριξε κάτω το κεφάλι απογοητευμένος και προχώρησε προς το πεζοδρόμιο όπου στεκόμουν. Ο αέρας χάιδευε τα κουρέλια του και ανακάτωνε τα λευκά μαλλιά του. Μόλις έφτασε μπροστά μου βύθισε το βλέμμα του στο δικό μου. «Προσπάθησα.» ψιθύρισε σαν να απολογείται και χάθηκε όπως ο ήλιος βουτά μέσα στη θάλασσα και μοιάζει σαν να έσβησε το ηλιοβασίλεμα.

∞