Ανακούφισης σιωπές

Μερικές φορές η σβελτάδα του κόσμου χάνεται για λίγο
κι εγκλωβίζομαι σε λίγες στιγμές που παίζουν ξανά και ξανά.
Σε αργή κίνηση φωτογραφίζω την εικόνα που εκτυλίσσεται
δυο γαλότσες που τσαλαβουτούν στην άσφαλτο,
ο γκρίζος ουρανός που κλαίει,
ένα καπέλο που το παρέσυρε η βροχή.
Κι είναι οι στιγμές αυτές, ανακούφισης σιωπές,
μες στο ανακάτωμα του κόσμου
και την ιδέα του "ποτέ πια" που κάποιος πρόφερε πριν λίγο.